Pies musi mieć chip i wracać na wołanie. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku jest niewątpliwie pomyślny dla opiekunów psów. Należy jednak pamiętać, że aby czworonogi rzeczywiście mogły cieszyć się wolnością na spacerach bez smyczy, muszą zostać spełnione dwa warunki. Pierwszy z nich jest stosunkowo łatwy Czy twoje psy atakują się nawzajem, gdy wchodzisz do domu? Właściciele są bardzo cenni dla psów, tak bardzo, że dwa psy będą rywalizować o uwagę właściciela częściej niż o kość, miejsce odpoczynku lub zabawkę. Może to stać się poważnym problemem, jeśli zachowanie jest dozwolone. Pies zawsze kieruje się instynktem. Może pobiec choćby za kotem. Także zdarza się, że pies goni innego psa, biegnie za jadącym rowerem, rzuca się na kręcące się koła jadącego samochodu. Może również uczynić każdą inną rzecz, której nie można przewidzieć. Skończyć się to może wypadkiem i nawet śmiercią psa. 1. Przyczyny agresji u psa. 2. Skuteczna pomoc dla agresywnego psa. Problem agresji u psa niezwykle utrudnia codziennie życie z pupilem w domu i poza nim. Jest to złożona kwestia, wymagająca wniknięcia w przyczyny takiego stanu rzeczy, na przykład poprzez obserwację psa, wykonanie niezbędnych badań oraz skorzystanie z pomocy behawiorysty. Zaborczość – znana również jako „ochrona zasobów” – może wydawać się po prostu kolejnym złym zachowaniem, ale w rzeczywistości jest całkiem instynktowna. „[Psy] powinny być zaborcze w stosunku do ludzi, którzy zapewniają im wszystkie rzeczy o wysokiej wartości, ponieważ tak naprawdę nie chcą, aby zostało to utracone przez innego psa”, Dr. Why mój pies staje się Reakcja emocjonalna Twojego psa. Prawie wszystkie reakcje jest zakorzeniona w strachu. Agresywne zachowanie psa powoduje, że ludzie się wycofują, a wtedy pies czuje się bezpieczniejszy. NIGDY NIE KARAJ PSA ZA REAKTYWNE ZACHOWANIE. Jeśli szarpniesz psa lub wrzeszczysz na niego, żeby przestał, wszystko, co zrobiłeś, to utwierdzenie w . 3 miesięczny szczeniak to jeszcze dzieciak na tyle młody, że można mu naprawdę nietrudno narzucić swoją wolę. Najgorsze, co można zrobić, to utwierdzić go w przekonaniu, że się go boicie, a nie reagując (nie wyjmując mu tej zdobyczy) właśnie go utwierdzacie. Przecież dorosły człowiek ma przewagę i psychiczną i fizyczną nad takim małym szczeniakiem i nietrudno tej przewagi użyć, bez szkody dla psa. Hoduję sznaucery olbrzymy, więc większe psy i nie wyobrażam sobie, żeby nawet i półroczny dzieciak (nie mój nawet) nie poddał się mojej woli - ostatnio uczesałam brodę i wąsy półrocznemu młodzieńcowi, który właścicielom nie pozwalał na to, oczy przecierali ze zdumienia, że pozwolił użyć grzebienia w obrębie kufy. Jak boicie się ostrych ząbków, i tego, że pies ma szybkie ruchy, i może zahaczyć ząbkami, to spróbujcie zadziałać w rękawicach, zwłaszcza, że będziecie działali w pobliżu zębów, ale koniecznie reagujcie, póki to jeszcze szczeniak. Kaganiec jest dobry na pieska śmieciucha, żeby zapobiec "odkurzaniu", bo nie zawsze się zdąży odebrać, nawet jak pies oddaje, ale problemu agresji nie rozwiąże. Musicie niestety, jak sprawy zaszły tak daleko, że on już wie, że boicie się jego ataków zębami, zadziałać używając swojej przewagi fizycznej (żadne strofowanie, szarpanie, ale spokojne unieruchomienie). Poskromić wybuchy złości można unieruchamiając młodego tak, by nie miał swobody ruchów, jak jest duży i silny proponuję od tyłu go tak jakby dosiąść (trzymając za obrożę, żeby nie rzucał się dokoła zębami) - jeśli przez 30 sekund przytrzyma się go, nagle staje się pokorny jak cielątko, grzeczniusi, wtedy reaguje na pochwałę, że jest już grzeczny, daje sobie zrobić wszystko. W naturze pokonany pies powinien opuścić terytorium zwycięzcy i nie wchodzić mu więcej w drogę. Tymczasem nasze czworonogi codziennie spotykają się w tym samym parku, co za każdym razem grozi kolejną utarczką. Co zrobić, kiedy pies atakuje innego psa? Wśród wielu znanych nam ras są i takie, których skłonność do walki jest nienaturalnie duża. Oznacza to, że mogą kontynuować atak, nawet jeśli przeciwnik się podda. Dlatego w zasadzie zawsze (z jednym wyjątkiem), gdy prowadzony na smyczy pies zostanie zaatakowany, musimy natychmiast interweniować. Chodzi tu o bezpieczeństwo naszego pupila – atak na człowieka w takiej sytuacji prawie nigdy się nie zdarza. Atak znienacka Kiedy pies atakuje innego psa, a napaść jest niespodziewana, powinniśmy dobiec do naszego pupila i chwycić za jakąkolwiek część ciała. Jeśli nie uda się nam zapiąć smyczy, spróbujmy chociaż przełożyć ją pod brzuchem, żeby przytrzymać pupila. Następną czynnością jest skuteczne odpędzenie intruza. Pamiętajmy, że psy podczas walki są tak pobudzone, że prawie nie czują bólu. Dlatego jeśli nie należymy do osób niezwykle sprawnych w walce wręcz, odpuśćmy sobie bicie napastnika parasolką – może go to tylko jeszcze bardziej zdenerwować. Najlepiej użyć obronnego gazu pieprzowego w spreju (posiadanie go nie wymaga zezwolenia). W ten sposób odpędzimy intruza, nie robiąc mu krzywdy. Używając gazu, kierujmy pojemnik w stronę pyska atakującego psa z odległości od pół do półtora metra – ale nie pod wiatr, bo będzie to przykre w skutkach również dla nas. Można się też posłużyć zwykłym dezodorantem, który stosowany z bardzo małej odległości działa prawie tak skutecznie jak pieprz. Atak spodziewany Kiedy zbliża się do nas pies, którego podejrzewamy o wrogie zamiary wobec naszego pupila (świadczą o tym między innymi: zdecydowanie wysoka postawa ciała, dość sztywny sposób poruszania się, podniesiony ogon, zjeżona sierść, wzrok utkwiony w naszym podopiecznym), rozejrzyjmy się, czy w pobliżu jest właściciel. Jeśli tak, uprzejmie, lecz zdecydowanie zażądajmy wzięcia zwierzaka na smycz. Najgorsze, co możemy zrobić, to uciekać. Lepiej przytrzymać swojego psa blisko siebie i spokojnie stanąć twarzą do napastnika. Taka zdecydowana postawa być może zniechęci go do podbiegnięcia bliżej. Jeśli tak się nie stanie, a pies jest w niewielkiej odległości, rzućmy w niego czymś, co mamy pod ręką: torbą, smyczą, nawet gazetą. Jeśli i to nie poskutkuje, pozostaje nam tylko bezpośrednia obrona. Nie wstydźmy się też wzywać pomocy. I to głośno! Pies atakuje innego psa – kiedy nie interweniować Gdy dwa psy spotykają się w pewnym oddaleniu od właścicieli, chodzą naokoło siebie, obwąchują się, być może nawet cicho warczą i jeżą sierść – choć wygląda to groźnie, jest duża szansa, że rozejdą się w zgodzie. Pod jednym warunkiem: żaden z właścicieli nie może zakłócić ich rytuałów swoim nagłym pojawieniem się w pobliżu, a zwłaszcza próbą odciągnięcia jednego z psów. W takiej sytuacji najlepiej będzie, jeśli opiekunowie zwrócą na siebie uwagę swoich pupili np. gwizdnięciem i oddalą się od nich w przeciwnych kierunkach. Autor: Adam Zaremba-Czereyski Niezwykle problematycznym jest fakt, że zdecydowana większość ludzi – z powodu starych, utartych przekonań – postrzega warczenie jako czynną agresję i wstęp do gryzienia, które „na pewno zaraz po nim nastąpi”. W związku z tym właściciele (kierowani głównie strachem bądź złością) chcą rozwiązać problem tu i teraz, a najszybszą i najlepszą ich zdaniem reakcją jest natychmiastowe skarcenie psa, np. poprzez krzyk, uderzenie i inne zachowania, które mają na celu wywołać strach oraz pokazać psu, gdzie jest jego miejsce. Sygnał ostrzegawczy, czyli co chce nam powiedzieć pies, gdy warczy? Jak się okazuje, przyczyn warczenia jest wiele. Każde warczenie psa przekazuje jakąś inforrmację i wcale nie musi oznaczać tego, że jest on agresywny. Można je interpretować jako: mowę psa, ostrzeżenie, grzeczną prośbę o zaprzestanie tego, co wywołuje reakcję, wołanie o pomoc. Najwyższy czas wyjść poza sztywne ramy ugruntowanych przez dziesiątki lat stereotypów. Myśląc nieszablonowo, możesz wiele zyskać, znacząco poprawiając relacje ze swoim psem. Dowiedz się, jak reagować, gdy pies warczy, a co najważniejsze – spróbuj zrozumieć, dlaczego to robi! Na dobry początek – zrozumieć intencje i zachowanie psa Twój pies warczy na Ciebie podczas wspólnej zabawy? To… dobrze! Bo masz prawdopodobnie szczęście i bardzo mądrego, zrównoważonego psa, który do Ciebie mówi. Gdyby było inaczej, pies zaatakowałby bez ostrzeżenia. Warczenie – wbrew pozorom – jest dobre, ponieważ Twój pupil w ten sposób wysyła bardzo jasny komunikat, że sytuacja, w której się znalazł, przerasta go i chce, aby się zakończyła. Innymi słowy warczenie jest ostrzeżeniem, oznaką stresu oraz wołaniem o pomoc. Co zaś najistotniejsze, pies wcale nie chce Cię ugryźć. Gdyby chciał, zrobiłby to bez wahania. Poprzez warczenie daje Ci możliwość wycofania się z interakcji. Teraz to od Ciebie zależy, co zrobisz. Jak reagować, gdy pies warczy – jak Ty zareagujesz? Skarcisz go? Wystraszysz się? A może podejdziesz do problemu na spokojnie, początkowo wycofując się, zapewniając tym samym psu strefę komfortu i poczucie, że z Twojej strony nic mu nie zagraża? U podstaw większości przypadków agresji u psa leży stres. Jeżeli pies warczy na właściciela, domowników czy obcych przy misce bądź przy legowisku, może odczuwać silny stres związany np. ze strachem, koniecznością obrony zasobów, swojego terytorium, etc. Musisz mieć świadomość tego, że pies zapewne – zanim zaczął warczeć – wysłał szereg innych sygnałów, być może na tyle subtelnych, że tego nie zauważyłeś, np. napięcie mięśni, ziewnięcie czy ziajanie, baczna obserwacja. Skoro te sygnały nie wywołały pożądanego efektu, musiał rozszerzyć repertuar o kolejne, wyraźniejsze – co jest zupełnie naturalną koleją rzeczy, ponieważ reakcje stają się bardziej intensywne wraz ze wzrostem poziomu stresu. Efekt odwrotny do zamierzonego, czyli czego nie robić, gdy pies warczy? Karcąc psa za warczenie, na pewno uda Ci się wyeliminować to zachowanie, ale jest jeden „haczyk” – w ten sposób doprowadzisz do bardzo niebezpiecznej dla siebie i otoczenia sytuacji, w której pies, pomijając „system wczesnego ostrzegania”, może od razu przejść do obrony poprzez atak, czyli gryzienia. Samo wyeliminowanie warczenia nie rozwiązuje zatem problemu, a tylko go maskuje. Pies będzie jeszcze bardziej zestresowany, co może skutkować właśnie wspomnianym pogryzieniem bez ostrzeżenia. Biorąc pod uwagę podstawowy fakt, że pies dąży do tego, co przynosi mu korzyść i unika tego, co wiąże się dla niego z negatywnymi konsekwencjami, zupełnie zrozumiałe jest, że szybko przestanie warczeć, skoro był za to karcony. Nie oznacza to jednak, że „zrozumiał, że źle zrobił, więc już będzie grzeczny” – niestety właśnie w taki sposób większość osób interpretuje zaprzestanie warczenia. Tymczasem pies nie zawarczy, by uniknąć skarcenia, co nie znaczy, że nie zaatakuje – jest to jeden z najbardziej jaskrawych przykładów skutków ubocznych karcenia, które to zwraca się przeciwko właścicielowi. Co zatem robić, gdy pies warczy? Warczenie psa nie jest wynikem "złego wychowania" psa lecz stresu©ShutterstockWracając do kwestii praktycznego rozwiązania problemu warczenia oraz faktu, że agresja jest wynikiem stresu, podstawowym zaleceniem jest natychmiastowe zaprzestanie karcenia psa! Zapewne większość właścicieli (być może Ty też…), słysząc taką poradę, wyrazi pełne oburzenie lub przynajmniej umiarkowaną obawę – „to co, mam pozwolić, żeby pies mnie zdominował?”, itp. Rzeczywiście, pies w tej chwili zauważy, że jego ostrzeżenie zadziałało, ale wcale nie oznacza to, że będzie od teraz warczał za każdym razem, gdy tylko coś mu się nie spodoba. Pod warunkiem, że wykażesz chęć współpracy z psem, zaangażujesz się w budowanie (odbudowanie?) zaufania psa i swojego autorytetu oraz wypracujesz właściwe relacje, oparte na partnerstwie. Pies nie powinien bać się właściciela, ale chcieć podążać za nim i za jego wskazówkami. W przeciwnym wypadku pies szybko zacznie kojarzyć Twoje pojawienie się jako zapowiedź czegoś złego i w konsekwencji może stać się nieprzewidywalny. Karanie psa zawsze jest złe i nigdy tak naprawdę nie przynosi zamierzonych efektów (jedynie pozorne i krótkotrwałe), wywołuje natomiast szereg skutków ubocznych, jak strach i agresja, na przekór może też wzmacniać zachowanie psa, które chcesz wyeliminować (co ludzie nagminnie czynią zupełnie nieświadomie). Proste i skuteczne rozwiązanie – zbudować zaufanie, wdrożyć przeciwwarunkowanie W związku z powyższym przyjrzyj się bliżej zachowaniu psa i relacjom, jakie między Wami panują, bo samo skupienie się na rozwiązaniu problemu warczenia przy misce, legowisku, kości, podczas próby czesania, obcinania pazurów, czy w jakiejkolwiek innej sytuacji, może okazać się niewystarczające. Istnieje silny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy brakiem podstaw, takich jak zaufanie i dobre relacje, a niepożądanym przez właściciela zachowaniem psa, w tym przypadku takim jak warczenie. W ramach „zadania domowego” bacznie obserwuj przez najbliższy czas zachowanie psa i postępy w relacjach. To świetna forma zabawy i spędzania czasu z psem, a wyniki takiej w pełni świadomej obserwacji na pewno będą ekscytujące, pozwolą Ci lepiej zrozumieć psa oraz przyniosą same korzyści, znacząco ułatwiając życie tak psu, jak i Tobie. Oczywiście to tylko dodatek do głównego działania, czyli przeciwwarunkowania. Co to takiego? Przeciwwarunkowanie opiera się na połączeniu ze sobą przeciwnych bodźców. Bodźca wzbudzającego negatywne emocje (np. zbliżanie się właściciela do miski, burza, inne psy, obcinanie pazurów, kąpiel, itp.) z tym, który wywołuje pozytywne reakcje (np. podawanie ulubionych przysmaków, które jest dla psa przyjemnością). Ma to na celu zbudowanie pozytywnego skojarzenia z czynnikiem, który pierwotnie wywoływał lęk/strach. Wszystko po to, aby pies zrozumiał, że Ty i Twoje pojawienie się przy misce, przy legowisku, podczas zabiegów pielęgnacyjnych, i we wszystkich innych możliwych sytuacjach, nie stanowi zagrożenia, ale zapowiedź czegoś przyjemnego. UWAGA! Pamiętaj o tym, że smakołyk możesz podawać wyłącznie wtedy, gdy pies jest spokojny, tj. nie warczy, bo w przeciwnym wypadku istnieje prawdopodobieństwo, że wzmocnisz tę reakcję. Nie oczekuj też, że natychmiast uzyskasz oczekiwany efekt, napierając na psa, siadając na jego legowisku, przy misce pełnej jedzenia, albo na siłę go czesząc i jednocześnie „wpychając” mu smakołyki do pyska. W ten sposób zwiększysz tylko stres psa. Zapewnij psu strefę komfortu i powoli, stopniowo skracaj dystans, jeśli pies dobrze reaguje na Twoją coraz bliższą obecność, która jest równoznaczna z pojawieniem się smakołyka. Jeżeli na którymś etapie zauważysz, że pies zaczyna się stresować, musisz się wycofać i wrócić do momentu, w którym pies akceptuje sytuację. Możesz np. początkowo wyrzucać psu smakołyki z nieco dalszej odległości, jeśli ten zachowuje spokój i jest zrelaksowany. Zasadniczo w tym ćwiczeniu połączysz elementy przeciwwarunkowania klasycznego, instrumentalnego i desensytyzacji, czyli odwrażliwiania. Bibliografia: 1. S. Coren, Jak rozmawiać z psem, s. 66-68, Łódź 2007 2. A. Biziorek, Szkolenie psa, s. 184-187, Warszawa 2012 3. N. Wilde, Mój pies się nie boi, s. 33-46, 180-182, Łódź 2009 4. A. Biziorek, Skuteczne przywołanie, s. 3-16 5. P. Dennison, Pozytywne szkolenie psów dla żółtodziobów, s. 37-49, Poznań 2017 6. Techniki warunkowania w pracy z psem lękowym, Data dostępu: Używanie zębów przez psy szczególnie młode osobniki to jedna z podstawowych form komunikacji psa z innymi psami jak i otoczeniem. Młode psy często podgryzają się w zabawie, łapią za jakieś przedmioty i przeciągają się. Minie jeszcze sporo czasu zanim nauczą się komunikacji ze sobą za pomocą sygnałów uspakajających czy oddalających. Dlatego jeśli Twoje szczenię cię podgryza weź głęboki oddech i postaraj się wykorzystać postawę psa do tego by w przyszłości wyrósł na odważnego, pozbawionego nadmiaru lęku psa. Psa, który będzie miał ogromną więź z opiekunem. Szczeniaki gryzą już od pierwszych tygodni życia, przestają gdy kończą rok. Najmocniej i najchętniej używają zębów pomiędzy 14 a 18 tygodniem życia. Tak jak już pisałem jest to forma komunikacji psa, jeśli dobrze wykorzystasz ten czas możesz uniknąć wielu problemów w przyszłości Czego nie robić gdy szczenię gryzie?Co robić gdy pies chwyta za rękę lub łydkę?Nie dawaj możliwości gryzienia. Co robić gdy szczenię zaczyna podgryzać nogawki czy dłonie?Dlaczego szczenię gryzie właściciela?Czy jeśli szczenię gryzie to będzie agresywne?Jak poradzić sobie z gryzieniem szczeniaka? Szczenię chwyta nogawki co robić?Szczeniak gryzie po twarzy, co robić?Jak oduczyć szczeniaka gryzienia?Szczenię gryzie i warczy czy to normalne? Czego nie robić gdy szczenię gryzie? Nie krzycz! Nie próbuj oddawać psu, pokazywać, jak to boli. Zupełnie bez sensu jest w ramach rewanżu wciskanie psu własnej łapy do jego pyska i zaciskania go by pies poczuł „jak to jest”.Nie ważne czy chcesz by Twój pies w przyszłości potrafił gryź i chwytać np. w obronie sportowej czy totalnie Ci na tym nie zależy. Nie uciekaj przed podgryzającym szczeniakiem i nie krzycz. Najbardziej dotyczy to dzieci. Taka reakcja dla psa oznacza fantastyczną zabawę. Jeśli masz dzieci zwróć im na to szczególną uwagę. Jeśli pies zaczyna podgryzać to także nie próbuj zabierać szybko dłoni czy nogi. Pies to łowca jeśli coś mu ucieka to gonitwa, dopadanie i gryzienie jest wodą na młyn psich instynktów. Gdy pies dopada coś co mu ucieka to następuje samo nagrodzenie się. Kolejne próby gonitwy tylko będą psa zachęcać do takich zachowań. Co robić gdy pies chwyta za rękę lub łydkę? Nie przeciągaj się z psem. Nie próbuj wyciągnąć psu z pyska ręki czy nogawki. Złap psa drugą ręką, lub przytrzymaj dłońmi gdy złapał za nogawkę. Złap i zablokuj jego ruchy i poczekaj aż puści. Ciągnięcie do tyłu, szarpanie na boki tylko nakręca psa i zachęca do mocniejszego uścisku. Możesz spróbować wydać z siebie dźwięk syknięcia, tak jak robimy to gdy coś nas zaboli. Jeśli pies zareaguje i puści postaraj się nic nie robić. Nie chwal, nie głaszcz, nic nie mów odczekaj. Jeśli pies po chwili znowu chwyci postaraj się go przytrzymać i unieruchomić. Nie bij! Nie krzycz, nie rugaj! Nie dawaj możliwości gryzienia. Szczenię najczęściej gryzie to co jest na wysokości jego oczu. Jeśli usiądziesz na podłodze by pobawić się to szanse, że psiak zacznie gryź dłonie czy rękawy rośnie. Jeśli tylko zacznie, przerywaj zabawę czy pieszczoty. Szczeniaki są szczególnie wyczulone na to co daje im korzyść a co nie. Jeśli za każdym razem zakończysz zabawę gdy pies chwyci Twoje ciało to pies szybko rozważy co powoduje koniec zabawy i czy aby na pewno tego chciał. Do tego dojdzie Twoja postawa, która wymusi na psie większy respekt. Gdy wstaniesz Twoje oczy będą znacznie wyżej niż dotychczas. Zmieni się kąt pod jakim pies będzie musiał na Ciebie patrzeć co zwiększy dystans między wami i wymusi zmianę zachowania. Naprawdę nie trzeba krzyczeć by pokazać młodemu psu, czyi potencjał sił jest większy. Co robić gdy szczenię zaczyna podgryzać nogawki czy dłonie? Skoro Twój pies tak bardzo to lubi to wykorzystaj ten fakt. Zakup szarpak, włochatego mopa, czy kawałek grubej bawełnianej liny. Koniecznie przeczytaj nasz artykuł Zabawa szarpakiem. Będziesz mieć ogromne narzędzie treningowe dosłownie i w przenośni w dłoni. Zacznij uczyć psa podstawowych komend typu do mnie, leż, siad, na miejsce, tarzaj się itd. I nagradzaj zabawą szarpakiem. Pies szybko chwyci, że łapanie Twojego ciała nie daje tyle frajdy co 30 sekund przeciągania się szarpakiem. Pamiętaj, że w trakcie zabawy z psem wytwarzają się zarówno w psie jak i w Tobie hormon przywiązania oksytocyna. Pies, który ma silną więź z przewodnikiem chętniej się słucha i nie stwarza tylu problemów wychowawczych.. Dlaczego szczenię gryzie właściciela? Gryzienie, to forma komunikacji szczeniąt. Młody pies będzie podgryzał właściciela by zwrócić na siebie uwagę czy zachęcić do zabawy. Jeśli Twój pies podgryza postaraj się to ignorować, nie dawaj psu zbyt wielu okazji do złapania cię zębami. Zachowaj spokój, nie krzycz, nie bij, nie odpychaj. Czy jeśli szczenię gryzie to będzie agresywne? Nie, takie zachowanie nie musi oznacza, że mamy do czynienia z młodym psim bandytą. Jeśli pies nie ma predyspozycji, czy nie będzie przyuczany do agresji to takie szczenięce zachowanie bardziej oznacza dobry nastrój, chęć do zabawy niż agresję Jak poradzić sobie z gryzieniem szczeniaka? Dobra wieść jest taka, że około roku takie zachowanie psa samo minie. Warunkiem jest nie uczenie psa, że podgryzanie przynosi psu korzyści. Staraj się ignorować takie zachowanie. Naucz się bawić z psem szarpakiem i wykorzystaj naturalne zachowanie psa do nagradzania go za wykonane polecenia. Szczenię chwyta nogawki co robić? Zatrzymaj się. Spraw by nogawki „umarły” i przestały się ruszać. Pies po kilku takich akcjach przestanie się nimi interesować. Nie odpychaj psa czy nie ciągnij go za sobą gdy trzyma nogawkę. To tylko go nakręci i nauczy lepszego chwytu. Szczeniak gryzie po twarzy, co robić? Szczenię naturalnie używa zębów w stosunku do wszystkiego co jest na wysokości jego oczu. Nigdy nie dawaj psu okazji do takiego zachowania. Wyczul dzieci by nie zbliżały swojej twarzy do pyska psa. Zęby szczeniąt są naprawdę ostre i mogą rozciąć skórę. Jak oduczyć szczeniaka gryzienia? Przede wszystkim spokój, brak krzyków czy bicia. Ignorowanie zachowania i nie dawania możliwości jego prezentowania. Jeśli młody pies chwyta Cię za dłoń wyprostuj się, wstań nie głaszcz. Nie uciekaj, nie krzycz. Pies szybko połączy swoje zachowanie z tym, że nagle kończy się głaskanie czy wspólna zabawa. Szczenię gryzie i warczy czy to normalne? Tak, wykorzystaj ten fakt, naucz siebie i psa zabawy szarpakiem i zacznij tworzyć silną więź z psem. Za chwile, Twój szczeniak wydorośleje i nauczenie go wspólnej zabawy nie będzie takie łatwe. Szczególnie gdy oduczałeś psa chwytania zębami krzykiem czy biciem. About Latest Posts Joanna Chabora CZYTAJ BIO AUTORA Przeczytanie tego artykułu zajmie Ci: 5 min. Problem agresji u psa niezwykle utrudnia codziennie życie z pupilem w domu i poza nim. Jest to złożona kwestia, wymagająca wniknięcia w przyczyny takiego stanu rzeczy, na przykład poprzez obserwację psa, wykonanie niezbędnych badań oraz skorzystanie z pomocy behawiorysty. Nigdy nie należy „spisywać psa na straty” tylko dlatego, że przejawia zachowania agresywne. Większość powodów tego problemu da się wyeliminować i tym samym zniwelować agresję, jednakże by tak się stało potrzeba czasu i wysiłków oraz sporo miłości i cierpliwości wobec pupila. Jakie przyczyny ma agresja u psa i w jaki sposób sobie z nią radzić? Przyczyny agresji u psa Agresywne zachowania czworonoga mogą powodować uzasadnione obawy o bezpieczeństwo domowników, a także innych zwierząt i ludzi. Z tego względu diagnoza powodów agresji jest niezwykle ważna. Trzeba pamiętać, że według specjalistów, podłoże genetyczne ma jedynie 1 na 100 przypadków agresji u naszych pupili. Jakie czynniki mogą wobec tego stać za takimi zachowaniami? Zaburzenia hormonalne Nadprodukcja hormonów, szczególnie u samców, pobudza do walki z członkami stada i wzmaga agresję. Ustalanie hierarchii w stadzie Pies uznaje wszystkich domowników oraz inne zwierzęta w domu za jedno stado, w którym musi panować ustalona hierarchia ważności. Jeżeli pupil wyczuje, że właściciel nie posiada nad nim przewagi w tym względzie, będzie próbował niejako zawładnąć stadem, pokazując przejawy swojej władzy i wyższości. Objawia się to za pomocą warczenia, a nawet ataków na właściciela. Zachowania obronne Agresja może być też odpowiedzią psa na zagrożenie jego samego, właściciela czy domowników. Z pozoru niewinne czynniki mogą spowodować, że włączy się silny instynkt obronny psa. Na przykład krzyk czy podniesienie ręki na właściciela w geście, który psu może skojarzyć się z niebezpieczeństwem, powoduje agresję w stosunku do gościa czy przechodnia na ulicy. Niestety nawet dziecięca zabawa w przepychanie może być uznana przez psa za czynnik wymagający obrony i wyzwolić agresję. Reakcja na przemoc Przemoc, której pies doświadczył w przeszłości, zostawia na jego psychice trwałe ślady które powodują, że pewne niewinne nawet gesty pupil może odczytać jako próbę bicia. Agresja u psa przejawia się wobec osoby, która sprawia mu ból, ale także może być odpowiedzią na wyimaginowane zagrożenie i celować w właściciela. Kliknij w link poniżej i zobacz wszystkie produkty z kategoriiAkcesoria do samochodu dla psa Skuteczna pomoc dla agresywnego psa Samodzielne, nieukierunkowane próby poradzenia sobie z problemem mogą być nieskuteczne, a nawet pogorszyć sytuację. Najważniejszą rolę odgrywa bowiem diagnoza. Właściciel agresywnego psa powinien więc skierować do behawiorysty zwierzęcego. Ten specjalista posiada odpowiednią znajomość psychiki oraz specyfiki zachowań psa. Dzięki temu będzie mógł rozpoznać podłoże problemu i ustalić plan pracy. Obejmuje on także ćwiczenia z właścicielem. Z pewnością behawiorysta udzieli wielu cennych i konkretnych wskazówek, pomagających przede wszystkim nie pogłębiać problemu psa. Niedozwolone jest wobec tego karanie zachowań agresywnych krzykiem czy biciem (przeczytaj także: Dlaczego pies rzuca się na ludzi). Równocześnie należy wdrożyć plan treningowy, zalecony przez behawiorystę. W trudniejszych przypadkach na jednej wizycie u specjalisty może się nie skończyć i należy powierzyć przeprowadzenie całego szkolenia i odwarunkowywania zachowań pieska doświadczonemu znawcy. W domu dodatkowo oczywiście trzeba wzmacniać dobre należy także przeprowadzić badania pozwalające ustalić poziom hormonów u pupila. Jeżeli przyczyną zachowań agresywnych jest ich nadprodukcja, to leczenie może okazać się wystarczające, by wyeliminować problem. Trzeba pamiętać, że nauka pożądanych zachowań i eliminacji agresji u psa może być trudną drogą, ale warto wziąć pod uwagę, że dla czworonoga jest to także niełatwe doświadczenie. Pies to zwierzę kochające i przywiązane, które wcale nie chce robić człowiekowi „na złość”, więc warto dać mu szansę, nie myśląc od razu o „pozbyciu się” problemu. Jednocześnie trzeba mieć na względzie bezpieczeństwo własne i swoich domowników. Kaganiec dla psa Przeczytaj także: DLACZEGO PIES RZUCA SIĘ NA INNE PSY? DLACZEGO PIES RZUCA SIĘ NA LUDZI? DLACZEGO PSY SZCZEKAJĄ? Uważasz, że to był dobry artykuł? A może coś jest niezrozumiałe? Autor tego materiału czeka na Twój komentarz. Serio. Joanna Chabora Miłośniczka zwierząt, opiekunka dwóch mruczków i jednego włochatego merdacza. O zdrowym żywieniu, pielęgnacji i opiece nad zwierzętami wie więcej niż niejeden weterynarz. Nic dziwnego, że to własnie ona odpowiada za najnowsze wpisy na blogu AlleZoo.

pies rzuca się na właściciela