Terminy wczasów pod gruszą w 2023 roku. Wczasy pod gruszą w 2023 roku będą dostępne przez cały rok. Nasza firma oferuje elastyczne terminy, które można dostosować do indywidualnych potrzeb klienta. W zależności od preferencji, nasi klienci mogą zarezerwować wczasy na określony tydzień lub na dłuższy okres. Wczasy pod gruszą a wakacyjny wyjazd dziecka pracownika. Wakacje, podobnie jak święta, to czas, w którym zainteresowanie pracowników możliwością uzyskania świadczeń z ZFŚS jest wzmożone. Wiąże się to z ponoszeniem w tym okresie większych wydatków związanych z organizacją wypoczynku rodzinnego oraz dla dzieci i młodzieży. Ile wynoszą wczasy pod gruszą 2023? 22.08.2023 Pracownikowi zatrudnionemu w szczególnie uciążliwych warunkach pracy dostaną od 550 zł do 2200 zł dofinansowania. Wypłacane pracownikom kwoty mogą się od siebie różnić, ponieważ o wysokości świadczenia socjalnego decydują kryteria :sytuacja życiowa, rodzinna i materialna. Wakacje pod gruszą to bardzo często stosowane określenie, którego używa się mając na myśli dodatek wakacyjny dla pracowników danego przedsiębiorstwa. Zależnie od organizacji funduszu socjalnego w danej firmie, można wygospodarować dla pracowników specjalne pieniądze, które z pewnością zadziałają motywująco i lojalizująco na zatrudnionych. Wsparcie finansowe pracowników Taki efekt przyniosą zmiany negocjowane przez rząd i NSZZ Solidarność. Dwustronne, formalne rozmowy rządu z największą związkową centralą trwają od grudnia 2022 r. Jednym z kluczowych postulatów działaczy jest wprowadzenie emerytur stażowych, ale to trudny temat dla rządu. W tej kwestii na razie nie ma przełomu. 📌 Ile dni urlopu należy wziąć, aby przysługiwały wczasy pod gruszą? Wczasy pod gruszą są najczęściej wypłacane w przypadku urlopu wypoczynkowego trwającego łącznie 14 dni kalendarzowych (czyli 10 dni roboczych + 2 weekendy). Jednak w regulaminie ZFŚS może być wskazana inna długość urlopu. . Nie wszyscy pracownicy po dłuższym wypoczynku są pod finansową kreską. Urlopowe wydatki, przynajmniej w części, rekompensują im pracodawcy - wypłacając świadczenie urlopowe lub dofinansowanie z ZFŚS. Jakie są podobieństwa i różnice między tymi świadczeniami? I czy istnieją inne formy finansowego wsparcia urlopowiczów?Pracodawcy zatrudniający na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty są zobowiązani do tworzenia funduszu socjalnego. Pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pełnoetatowców mogą albo tworzyć ZFŚS albo wypłacać świadczenie urlopowe. Co ważne, zarówno większy, jak i mniejszy pracodawca może całkowicie zrezygnować z prowadzenia działalności socjalnej w formach, jakie przewiduje ustawa o ZFŚS. Ważne! Jeśli pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty zdecyduje się na nietworzenie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie będzie mógł wypłacać świadczenia urlopowego na zasadach przewidzianych w ustawie o ZFŚS. U pracodawców tworzących ZFŚS jednym z najpopularniejszych celów, na jakie wydatkowane są jego środki jest dofinasowanie wypoczynku pracowników i innych osób uprawnionych. Chociaż przeznaczenie „wczasów pod gruszą” jest takie samo jak świadczenia urlopowego (wsparcie wypoczynku pracowników), więcej je dzieli niż łączy. Roszczeniowe… Podstawową różnicą jest charakter tych świadczeń. Jedynym warunkiem otrzymania świadczenia urlopowego jest wykorzystanie przez pracownika wypoczynku w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Jeśli pracownik spełni ten wymóg, a pracodawca zatrudniający mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty wybrał wypłatę świadczeń urlopowych zamiast tworzenia ZFŚS – pracownik może skutecznie domagać się wypłaty świadczenia urlopowego. Zdaniem SNPracodawcy nie mają bezwzględnego obowiązku prowadzenia działalności socjalnej na rzecz pracowników, gdyż przepisy kodeksu jedynie postulują prowadzenie takiej działalności. Aby nie dopuścić do zupełnej dowolności w omawianym zakresie, obowiązek zaspokajania potrzeb socjalnych pracowników został warunkowo ujęty w ustawie z 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Uprawnia ona pracodawców do modyfikacji w prawie wewnątrzzakładowym (w układach zbiorowych pracy) obowiązków wynikających z ustawy, aby umożliwić prawodawcom uzależnienie działalności socjalnej od posiadanych warunków i możliwości(wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 24 stycznia 2013 r., sygn. akt III AUa 676/12, LEX nr 1298983). …kontra uznaniowe Inaczej jest w przypadku dofinansowania do wypoczynku z ZFŚS. Szczegółowe zasady jego przyznawania i wypłaty, podobnie jak i innych ulgowych usług i świadczeń z funduszu, określa pracodawca w regulaminie działalności socjalnej uzgodnionym ze związkami zawodowymi lub przedstawicielami pracowników – jeśli w zakładzie nie działają organizacje związkowe. Przepisy ustawy o ZFŚS stanowią jedynie, że wszelkie ulgowe usługi i świadczenia (zarówno prawo do nich, jak i ich wysokość) są uzależnione od rozpatrywanej łącznie sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu, czyli od tzw. kryterium socjalnego. Inne, dodatkowe warunki (jak np. minimalny wymiar wypoczynku, na który ma być udzielone dofinansowanie) mogą – choć nie muszą – wynikać z regulaminu. To pracodawca, będąc dysponentem funduszu (samodzielnie lub za pośrednictwem komisji socjalnych), ocenia sytuację socjalną osoby ubiegającej się o dopłatę do wypoczynku i podejmuje decyzję w kwestii jego wypłaty. Przy czym świadczenia z ZFŚS nie mają charakteru roszczeniowego i pracownik nie może domagać się ich wypłaty. 14 dni wolnego… Przepisy ustawy o ZFŚS stawiają konkretny (i jak wspominano) jedyny warunek uzyskania świadczenia urlopowego – wykorzystanie co najmniej 14 kolejnych dni wypoczynku. Wymóg ten jest ściśle powiązany z przepisem art. 162 Kodeksu pracy, zgodnie z którym jeśli pracownik dzieli urlop wypoczynkowy na części, powinien to zrobić w taki sposób, aby przynajmniej jedna z nich obejmowała co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Zatem warunek otrzymania świadczenia urlopowego ma „zmotywować” pracowników do korzystania z urlopów w sposób wskazany w Kodeksie pracy. Artykuł 162 kp nie zawiera bowiem żadnych sankcji (ani dla pracownika, ani dla pracodawcy) za niezachowanie co najmniej 14-dniowej części wypoczynku. >> Przeczytaj: 14-dniowy urlop wypoczynkowy na przełomie lat a prawo do świadczenia urlopowego …ale niekoniecznie Warunek skorzystania z co najmniej 14 dni wypoczynku nie musi być natomiast powiązany z prawem do dofinansowania do urlopu. Często bywa jednak wprowadzany w regulaminie funduszu. Chociaż wysokość i prawo do ulgowych usług i świadczeń z funduszu socjalnego powinny być ustalane w oparciu o kryterium socjalne, przyjmuje się, że wprowadzenie takiego wymogu nie jest sprzeczne z przepisami ustawy. Pokrywa się bowiem ze sposobem wykorzystywania urlopu wskazanym w kp. Nie ma jednak przeszkód, aby dopłata do wypoczynku przysługiwała bez względu na to, przez ile dni pracownik korzystał z urlopu (np. na majówkowy wyjazd). Bezwzględnie przed urlopem… Kolejnym elementem, który różni świadczenie urlopowe od dofinansowania do wypoczynku z ZFŚS jest termin wypłaty. Pracodawca ma obowiązek wypłacić świadczenie urlopowe nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie co najmniej 14-dniowego urlopu wypoczynkowego. Świadczenie urlopowe, ze swego założenia, ma służyć pracownikowi w trakcie urlopu – np. na pokrycie części wydatków związanych z zakupem wycieczki. Żadne regulacje wewnętrzne nie mogą zmienić tego terminu na późniejszy – wynika on bowiem wprost z ustawy. …albo po nim Inaczej jest w przypadku terminu wypłaty „wczasów pod gruszą”. Tutaj przepisy nie precyzują, kiedy pracownik musi otrzymać dopłatę. Dlatego w praktyce spotkać można obie opcje – przed i po wczasach. Przy czym, jeśli regulamin działalności socjalnej zakłada, że jednym z warunków uzyskania dopłaty do wypoczynku jest przedstawienie dokumentów poświadczających poniesione wydatki na urlop, dopłata (co oczywiste) wypłacana jest po powrocie z wypoczynku. >> Przeczytaj: Termin wypłaty dofinansowania do wypoczynku z ZFŚS Dla pracownika… Świadczenie urlopowe różni się od dofinansowania z ZFŚS także znacznie węższym kręgiem uprawnionych do niego osób. Pracodawca jest bowiem zobowiązany wypłacać je tylko pracownikom – czyli osobom zatrudnionym w ramach stosunku pracy. Może wprawdzie przyznać „świadczenia urlopowe” np. zleceniobiorcom lub byłym pracownikom-emerytom, jednak mimo zbliżonego charakteru (a nawet zachowania wymogu wykorzystania co najmniej 14 dni kalendarzowych wypoczynku) nie będzie to świadczenie urlopowe w rozumieniu przepisów ustawy o ZFŚS. …i nie tylko Tego problemu nie ma przy dofinansowaniu do wypoczynku. Tutaj, podobnie jak przy innych świadczeniach z funduszu socjalnego, krąg uprawnionych jest znacznie szerszy i obejmuje pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów – byłych pracowników i ich rodziny, a także inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie prawo korzystania ze świadczeń socjalnych. Tylko raz w roku… Przepisy ograniczają również częstotliwość wypłaty świadczenia urlopowego. Mimo że i tak trudno byłoby zaplanować urlop w taki sposób, aby skorzystać z 14-dniowego wypoczynku dwa lub więcej razy w roku, przepisy wprost wskazują, że świadczenie urlopowe wypłaca się raz w roku. …albo częściej Takie ograniczenie nie dotyczy dofinansowania do wypoczynku z funduszu socjalnego. Może ono jednak wynikać z regulaminu działalności socjalnej, obowiązującego u pracodawcy. Jeśli dopłata do wczasów ma przysługiwać tylko raz w roku, regulamin ZFŚS powinien zawierać takie postanowienia. W przeciwnym razie pracownicy oraz inne osoby uprawnione do korzystania z funduszu będą mogli ubiegać się o wypłatę „wczasów pod gruszą” częściej, nawet kilka razy w roku – jeśli spełnione będą pozostałe warunki wynikające z regulaminu. Ostatnią już różnicą między omawianymi świadczeniami jest sposób ustalania ich wysokości. Proporcjonalnie do wymiaru etatu… Świadczenie urlopowe, przysługujące w wysokości nie wyższej niż odpis podstawowy, oblicza się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Zatem dla pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach w pełnym wymiarze etatu w 2015 r. wynosi zł, ale dla zatrudnionego na 1/2 etatu już tylko 546,97 zł. …absolutnie nie! Kryterium wymiaru czasu pracy nie jest i nie może być brane pod uwagę przy ustalaniu wysokości dopłat do wypoczynku z ZFŚS. Fundusz socjalny jest funduszem celowym, który ma niwelować różnice w poziomie życia między jego beneficjentami. Zatem największe wsparcie powinno trafiać do osób znajdujących się w najgorszej sytuacji socjalnej. Tym samym możliwe, że to właśnie osoby zatrudnione na część etatu uzyskają wyższe kwoty dofinansowań niż zatrudnieni w pełnym wymiarze. >> Przeczytaj: Zatrudnienie na część roku a prawo do świadczenia urlopowego i jego wysokość Bez składek i, częściowo, bez podatku Niezależnie od tego, jakiego rodzaju świadczenie otrzyma pracownik – czy będzie to świadczenie urlopowe, czy dopłata do wypoczynku ze środków funduszu socjalnego – nie powiększy ono podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Świadczenie urlopowe i wszelkie inne świadczenia socjalne z ZFŚS są zwolnione ze składek ZUS. Dodatkowo „wczasy pod gruszą” mogą korzystać ze zwolnienia z podatku – przy czym trzeba pamiętać, że limit zwolnienia dla wszystkich świadczeń z funduszu socjalnego (oraz funduszy związków zawodowych) wynosi 380 zł w roku podatkowym. Jeśli więc pracownik otrzymuje dopłatę do wypoczynku jako pierwsze świadczenie z zfśs w danym roku, opodatkowaniu podlega jedynie nadwyżka ponad 380 zł. Poza socjalna działalność mniej się opłaca Na koniec warto wspomnieć jeszcze o innych formach, w jakich pracodawcy mogą wspierać wypoczynek pracowników. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby nie tworząc zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie wypłacając świadczenia urlopowego w rozumieniu przepisów ustawy o ZFŚS, przyznawali pracownikom inne bonusy na wypoczynek. Coraz bardziej popularne jest np. powiększanie puli urlopu wypoczynkowego pracowników, czyli przyznawanie kilku lub nawet kilkunastu dodatkowych dni wolnych – oczywiście z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Bywają także pracodawcy, którzy wypłacają różnego rodzaju premie urlopowe czy dopłaty do wczasów. Niewątpliwym plusem takich rozwiązań jest zwiększenie motywacji i zaangażowania pracowników. Minusem są pieniądze – w stosunku do tego typu świadczeń (wypłacanych ze środków obrotowych firmy, poza ustawową działalnością socjalną) przepisy nie przewidują żadnych preferencji składkowych i podatkowych, a tym samym ich wartość w całości podlega doliczeniu do opodatkowanego i oskładkowanego przychodu pracownika. Autorem odpowiedzi jest: Emilia Wawrzyszczuk Okres urlopowy zintensyfikowany w Polsce w okresie letnim sprzyja zainteresowaniu i pytaniom o możliwość dofinansowania przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego. Często pracownicy posługują się określeniem „wczasy pod gruszą”, rzadziej świadczeniem urlopowym. Nie mniej jednak są to dwa różne terminy. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych Zgodnie z art. 16 Kodeksu pracy pracodawca stosownie do swoich możliwości powinien zaspokajać bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników. Pracodawca zatrudniający co najmniej 20 50 pracowników (ZMIANA OD 01 STYCZNIA 2017) wywiązuje się z tego obowiązku poprzez utworzenie, prowadzenie i wydatkowanie w sposób zgodny z prawem środków pochodzących zakładowego funduszu świadczeń socjalnych np. na tzw. „wczasy pod gruszą”. Zasady tworzenia Funduszu zostały uregulowane w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. „Mały pracodawca” zatrudniający mniej niż 20 50 pracowników w przeliczaniu na pełne etaty może zaoferować pracownikom świadczenie urlopowe. Działalnością socjalną pracodawcy są usługi świadczone na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturowo-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej czy opieki na dziećmi. Nie wywiązanie się pracodawcy z w/w obowiązku nie przyznaje pracownikom żadnych roszczeń. Ustawodawca dał pracodawcy swobodę co do oceny możliwości finansowych i ewentualnego wspierania pracowników w zakresie zaspokajania ich potrzeb socjalno-kulturowych. Kto ma obowiązek tworzenia Funduszu na wczasy pod gruszą Pracodawców zobowiązanych do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dzielimy na pracodawców: – prowadzących działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, którzy muszą utworzyć fundusz niezależnie od ilości zatrudnionych pracowników, – zatrudniających na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, którzy tworzą Fundusz na wniosek zakładowej organizacji związkowej, – zatrudniających według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. W dniu 1 stycznia 2016 w przedsiębiorstwie było zatrudnionych 10 pracowników w pełnym wymiarze czasu pracy. Oraz 10 pracowników zatrudnionych na część etatu, w wymiarze ½ pełnego wymiaru czasu pracy. Stan zatrudnienia u danego pracodawcy wynosi 15 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, czyli 10 pełnych etatów + 10 x ½ etatów mimo, że fizycznie w zakładzie pracy zatrudnionych jest 20 pracowników. Pracodawca nie jest zobowiązany do tworzenia Funduszu gdyż zatrudniał na dzień 1 stycznia mniej niż 20 pracowników. Może go jednak utworzyć dobrowolnie. Może też wypłacić swoim pracownikom świadczenie urlopowe. Rezygnacja z Funduszu Pracodawca, który na dzień 1 stycznia danego roku zatrudnia co najmniej 20 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty (z wyjątkiem pracodawców prowadzących działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych) może zrezygnować z tworzenia funduszu świadczeń socjalnych na czas określony lub bezterminowo pod warunkiem, że zapis ten zostanie uwzględniony w obowiązującym w zakładzie pracy układzie zbiorowym lub w razie jego braku – w regulaminie wynagradzania. Aby wprowadzić zmiany do układu zbiorowego pracy konieczna jest zgoda wszystkich organizacji związkowych będących jedną stroną układu. Natomiast zmiana w regulaminie wynagradzania powinna być uzgodniona z zakładową organizacją związkową. Nie we wszystkich zakładach pracy działają organizacje związkowe. Wtedy postanowienia dotyczące wysokości odpisu uzgadnia się z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. „Wczasy pod gruszą” Działalnością socjalną pracodawcy jest organizowanie przez pracodawcę lub inny podmiot różnych form odpoczynku. Również dofinansowanie samodzielnie zorganizowanej przez pracownika formy odpoczynku we własnym zakresie – tzw. wczasów pod gruszą. ”Wczasy pod gruszą” są świadczeniem finansowanym z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, które mają charakter uznaniowy a przyznanie i ich wysokość zależy od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracownika. „Mali pracodawcy” Pozostali pracodawcy, którzy zatrudniają na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą (nie muszą) utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych lub postanowić o wypłacie świadczenia urlopowego. Co istotne, „mali pracodawcy” mogą całkowicie zrezygnować z tworzenia funduszu, jak i wypłaty świadczenia urlopowego. Muszą jednak o takiej decyzji poinformować pracowników, najpóźniej do końca stycznia danego roku kalendarzowego. Pracodawca może podać tą informację do ogólnej wiadomości, w sposób przyjęty w danym zakładzie. Np. poprzez zawieszenie informacji na tablicy ogłoszeń, przesłanie wiadomości w lokalnej sieci Intranet itp. Wzór informacji o nieutworzeniu Funduszu ZAKŁAD FRYZJERSKI „KASIA” Poznań, r. Uprzejmie informuje się, że w roku 2016 nie będzie tworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych ani nie będzie wypłacane świadczenie urlopowe. Na dzień 1 stycznia 2016 stan zatrudnienia w zakładzie fryzjerskim „Kasia” wynosił mniej niż 20 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty dlatego też została podjęta decyzja o rezygnacji z udzielenia pomocy socjalnej w formie świadczenia urlopowego. Podstawa prawna: art. 3 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ( Katarzyna Wolska Pracodawcy, którzy zatrudniają poniżej 20 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty (stan na 1 stycznia danego roku) mogą zrezygnować z tworzenia funduszu, jednak mogą zdecydować się wypłatę raz do roku świadczenia urlopowego. Świadczenie urlopowe nie pochodzi ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jednak przysługuje z mocy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. To oznacza, że pracownik nie musi przedstawiać żadnego zaświadczenia o osiąganych dochodach, tak jak w przypadku tzw. wczasów pod gruszą. Kto otrzymuje świadczenie socjalne na wczasy pod gruszą Świadczenie to otrzymuje pracownik, który pozostaje w stosunku pracy i korzysta z urlopu wypoczynkowego przez co najmniej 14 dni kalendarzowych. Do wymienionego okresu zalicza się również dni wolne przypadające w trakcie urlopu wypoczynkowego. Maksymalna wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć równowartości odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika. Zatem przepisy ustalają górna granicę wysokości świadczenia urlopowego. Pracodawca może wypłacić maksymalną wysokość świadczenia urlopowego pracownikowi zatrudnionemu w tzw. normalnych warunkach, w 2016 w wysokości: – na pełny etat – 1 093,93 zł 2017 – zł – na ½ etatu – 546,97 zł 2017 – 592,83 zł – pracownikowi wykonującemu prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze, w wysokości: – na pełny etat – 1 458,57 zł 2017 – zł – na ½ etatu – 729,29 zł 2017 – 790,45 zł Kwota świadczenia urlopowego dla pracownika młodocianego odpowiada wysokości odpisu podstawowego naliczonego w zależności od roku nauki i wynosi w: – I roku nauki: 145,86 zł 2017 – 158,09 zł – II roku nauki: 175,03 zł 2017 – 189,71 zł – III roku nauki: 204,20 zł 2017 – 221,32 zł Brak informacji o nieutworzeniu Funduszu a wypłata świadczenia na wczasy pod gruszą Część ekspertów oraz Państwowa Inspekcja Pracy stoi na stanowisku, że pracodawca spełniający warunki w zakresie stanu zatrudnienia, który ma obowiązek poinformowania pracowników o nietworzeniu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz niewypłacaniu świadczenia urlopowego do końca stycznia danego roku kalendarzowego, a który nie wywiąże się z tego obowiązku – powinien to świadczenie raz w roku pracownikom wypłacać. W orzecznictwie natomiast pojawiły się rozstrzygnięcia na korzyść zapominalskich pracodawców. Stwierdzają, że pracodawca nie musi wypłacać świadczeń urlopowych, nawet jeśli do końca roku nie powiadomi pracowników o tym fakcie. Warto zorientować się czy w zakładzie pracy funkcjonuje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i jeśli tak na jakich zasadach jest wypłacane świadczenie potocznie nazywane „wczasami pod gruszą”. W przypadku pracodawcy zatrudniającego do 20 50 osób, można liczyć na świadczenie urlopowe, którego wypłata niestety zależy od dobrej woli pracodawcy. Podstawa prawna: – Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy ( z dnia – Ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych -( z dnia ) – Sąd Rejonowy w Warszawie (wyrok z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt VII P 3143/2006) Pracodawca może zatem dookreślić zasady korzystania ze świadczeń z zfśs przez emerytów i może wprowadzić dodatkowe kryteria korzystania z tych świadczeń. Uzależnienie dofinansowania wczasów od wykorzystania 14 dni urlopu czy przyznawanie paczek świątecznych tylko dzieciom nie jest dyskryminacją emerytów i rencistów. Na takim stanowisku stoi Główny Inspektor Pracy – patrz ramka. Reguły gospodarowania Zasady tworzenia przez pracodawców zfśs i gospodarowania jego środkami określa ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1316 ze zm.; dalej: ustawa o zfśs). Zgodnie z jej przepisami do utworzenia zfśs zobowiązani są pracodawcy zatrudniający według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, a pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników – na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Fundusz socjalny ma służyć zaspokajaniu życiowych, socjalnych oraz kulturalnych potrzeb pracowników, emerytów i rencistów. Czytaj także: Dopłaty do wypoczynku z ZFŚS a PIT Przy prowadzeniu zakładowej działalności socjalnej pojawiają się wątpliwości przy określaniu kryteriów dostępu do świadczeń i ewentualnego zróżnicowania ich w stosunku do emerytów i rencistów. Z jednej bowiem strony osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są również emeryci i renciści. Z drugiej – zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o zfśs – zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu oraz zasady przeznaczania jego środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie. W świetle powyższego pojawia się pytanie, czy faktycznie emeryci powinni być uprawnieni do wszystkich świadczeń przyznawanych z funduszu na takich zasadach jak pracownicy? Często bowiem pracodawcy w regulaminie zfśs jasno określają, że emerytom przysługują wyłącznie niektóre świadczenia, jak np. zapomoga, świadczenia finansowe przyznawane w okresie świąt. Jednak jednocześnie nie są oni uprawieni np. do dopłat z tytułu wypoczynku (np. gdy pracodawca uzależnia przyznanie tego świadczenia od wykorzystania 14 dni urlopu potwierdzonego kartą urlopową). Ostatnio dość często pracodawcy spotykali się ze stanowiskiem inspektorów PIP, którzy kontrolowali przyznawanie tzw. gruszy (dofinansowania do wypoczynku), że świadczenia z funduszu należą się wszystkim uprawnionym, a nie tylko pracownikom. To zagadnienie jest o tyle problematyczne, że wskazuje się na dyskryminowanie emerytów w tym zakresie. Katalog uprawnionych Na mocy ustawy o zfśs (art. 2 pkt 5) osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są: - pracownicy i ich rodziny, - emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny, oraz - inne osoby, którym pracodawca przyznał to prawo w regulaminie tworzonym na postawie przepisów ustawy o zfśs. Krąg osób uprawnionych jest zatem określony ustawowo, a pracodawca nie może go zawęzić i zdecydować, że z funduszu utworzonego w jego zakładzie pracy korzystać będą wyłącznie pracownicy (z wyłączeniem emerytów i rencistów). Na pewną dowolność ustawodawca pozwolił pracodawcy przy rozszerzeniu ustawowego katalogu. Pracodawca może bowiem przyznać prawo do świadczeń z funkcjonującego u niego funduszu również innym osobom niż pracownicy oraz emeryci i renciści – byli pracownicy, a także ich rodziny. Wobec tego byli pracownicy będący aktualnie emerytami lub rencistami mają ustawowo zagwarantowane prawo do świadczeń z zfśs; pracodawca nie może ich tego prawa pozbawić. Mając to na uwadze, niewłaściwe jest całkowite wykluczenie emerytów z możliwości ubiegania się o pomoc ze środków zfśs. Kluczowe kryteria Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zfśs przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z zfśs. Katalog ten jest zamknięty, co oznacza, że pracodawca nie może wprowadzić innych niż wskazane kryteriów dostępu do świadczeń z zfśs. Przyznawanie świadczeń nie może się odbywać w oparciu o kryteria pozasocjalne. Przykład Pracodawca chce uzależnić wysokość przyznawanych świadczeń od przepracowanego okresu – im więcej miesięcy pracownik przepracuje w firmie, tym otrzyma wyższe świadczenie, i na odwrót – im krótszy staż, tym niższe świadczenie. Takie zmniejszenie wysokości świadczenia jest niedopuszczalne. Zapis wprost odwołuje się do stażu pracy danego pracownika. Okres zatrudnienia u danego pracodawcy nie może zaś decydować o tym, czy pracownik może się ubiegać o pomoc z funduszu. Staż pracy nie stanowi bowiem kryterium socjalnego. W wyroku z 20 sierpnia 2001 r. (I PKN 579/00) Sąd Najwyższy potwierdził, że „pracodawca administrujący środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie może ich wydatkować niezgodnie z regulaminem zakładowej działalności socjalnej, którego postanowienia nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego, to jest uzależniającego przyznawanie ulgowych usług i świadczeń wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu". Stosowanie kryterium socjalnego oznacza również, że wypłacanie świadczeń z zfśs nie może odbywać się równo dla wszystkich uprawnionych. Wartość lub dostęp do świadczeń powinny być zróżnicowane w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osób uprawnionych. Indywidualne podejście Prawidłowa interpretacja art. 8 ust. 1 ustawy o zfśs nie zezwala na przyznanie przez pracodawcę świadczeń z funduszu pracownikom w takiej samej wysokości, z pominięciem indywidualnej analizy ich sytuacji pod kątem wskazanego w tym przepisie kryterium socjalnego. Takie przyzwolenie byłoby bowiem traktowane – jak trafnie wskazuje doktryna – jako przyznanie dodatków do wynagrodzenia. Przepis ten wyraźnie określa związek pomiędzy wartością przyznawanego świadczenia a łącznie rozpatrywaną sytuacją życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej. To powiązanie może oznaczać tylko jedno – im gorsza jest sytuacja osoby uprawnionej, tym wyższe powinna dostać świadczenie. Nakłada to na przyznających świadczenia obowiązek indywidualnej (w żadnym wypadku zbiorowej) kwalifikacji wniosków (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 8 stycznia 2014 r., III AUa 694/13). Doprecyzuje regulamin Istotną rolę w prawidłowej dystrybucji środków zfśs odgrywa regulamin funduszu. Stanowi on podstawę prawną ustalającą warunki korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu oraz zasady przeznaczania jego środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie ze związkami zawodowymi w trybie określonym w ustawie o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. W orzecznictwie podkreśla się, że regulamin zfśs powinien respektować i doprecyzować, jako lex specialis, zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o zfśs zasadę podziału świadczeń z funduszu na rzecz pracowników w oparciu o analizę ich sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej (zob. wyroki Sądu Apelacyjnego w Białymstoku: z 4 kwietnia 2017 r., III AUa 934/16; z 28 marca 2017 r., III AUa 874/16). Ustawa nie nakazuje zatem pracodawcy formułowania określonych kryteriów. Nie formułuje też procedury dysponowania środkami zfśs. Pozostawia te kwestie dobrowolnej decyzji pracodawcy. Stawia jedynie wymóg uzależniania świadczeń z zfśs od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej oraz wymóg określenia zasad i warunków korzystania ze środków funduszu. Ustawodawca daje pracodawcom swobodę w zakresie określania zasad gospodarowania środkami zfśs. Głównym i rozstrzygającym kryterium ma być kryterium socjalne i cele socjalne realizowane przez fundusz. Określając zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu, pracodawca może wprowadzić pewne (uzasadnione) różnicowanie uprawnień, jednak w granicach określonych przez ustawę. Przepisy nie precyzują, jak pracodawca ma określić zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu. Nie ulega wątpliwości, że niedopuszczalne są wszelkie postanowienia, które wprost ograniczałyby lub wyłączałyby uprawnienie emerytów i rencistów do ubiegania się o przyznanie określonego świadczenia. Odmienna sytuacja Pracodawca nie może w regulaminie ograniczyć kręgu podmiotów uprawnionych w stosunku do ustawowego katalogu. Nie oznacza to jednak, że określanie kryteriów przyznawania świadczeń z funduszu ma się odbywać w taki sposób, aby emeryci i renciści zawsze mieli do nich dostęp na równi z pracownikami. Ich sytuacja życiowa jest bowiem odmienna. Inne rozumienie przepisów oznaczałoby, że przy określaniu zasad gospodarowania środkami zfśs trzeba by mieć na uwadze, że pewnych kryteriów ta grupa nie będzie mogła spełnić, np. nie wykorzysta 14 dni nieprzerwanego urlopu, bo nie ma prawa do urlopu, a co za tym idzie – przy określaniu warunków dostępu do świadczeń pracodawca mógłby przyjąć jedynie takie kryteria, które będą mogły spełnić wszystkie grupy osób uprawnionych (również inne osoby niż pracownicy, emeryci i renciści, których pracodawca uznał w regulaminie za uprawnione). Należy zauważyć, że w przedmiocie świadczenia urlopowego ustawa wprost reguluje, że pracodawca wypłaca je raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych (art. 3 ust. 5 ustawy o zfśs). Świadczenie urlopowe wypłacają pracodawcy, którzy nie utworzyli funduszu. Z uwagi na cel, jaki realizują świadczenie urlopowe oraz dofinansowanie do "wczasów pod gruszą", wydaje się uzasadnione i uprawnione stosowanie kryterium wykorzystania urlopu w wymiarze 14 kolejnych dni również do drugiego z wymienionych świadczeń, wypłacanych na podstawie regulaminu zfśs. Pracodawca może zatem uzależnić prawo do przyznania dofinansowania do wypoczynku letniego od minimalnej długości jego trwania. Jeśli chodzi o pozostałe świadczenia, jak np. przyznawanie symbolicznych paczek ze słodyczami dzieciom pracowników (również osoby uprawnione) czy finansowanie im kolonii, to również nie wydaje się być dyskryminacją przyznanie tych świadczeń wyłącznie określonym grupom – członkom rodzin, np. dzieciom. Agnieszka Bonikowska jest prawnikiem w Kancelarii Prawnej Schampera, Dubis, Zając (SDZLEGAL SCHINDHELM) Katarzyna Gospodarowicz radca prawny, partner w Kancelarii Prawnej Schampera, Dubis, Zając (SDZLEGAL SCHINDHELM) Należy pamiętać, że wszelkie ograniczenia dostępu do świadczeń socjalnych muszą zostać określone w regulaminie zfśs. Jeśli pracodawca zamierza np. wprowadzić minimalny okres wypoczynku uprawniający do dopłat z funduszu socjalnego do wczasów, zapis w tym przedmiocie musi znaleźć się w tym regulaminie. Wobec braku odpowiedniego postanowienia należałoby uznać, że świadczenie to przysługuje bez względu na długość wypoczynku. Stanowisko Głównego Inspektoratu Pracy z 23 maja 2019 r. w sprawie gospodarowania środkami zfśs (znak UNP:GIP-19-30615, W myśl ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 2018 r., poz. 1316 ze zm.) działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 ust. 2). Osobami uprawnionymi do korzystania z zfśs są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ww. ustawy, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z zfśs (art. 2 ust. 5). Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu, natomiast zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Powyższe oznacza, iż ustawodawca daje pracodawcom wolną rękę w zakresie określania zasad dysponowania środkami (pod warunkiem, że stosują oni kryteria socjalne). Odnosząc się do kwestii przyznawania świadczenia urlopowego uzależnionego od wykorzystania 14 dni urlopu wypoczynkowego, należy wskazać, że pracodawca może uzależnić dofinansowanie wypoczynku pracowników od wykorzystania urlopu wypoczynkowego, jednakże w przypadku emerytów analogiczne postanowienia byłyby bezprzedmiotowe. Sytuacja pracowników i emerytów na gruncie prawa do wypoczynku różni się znacząco. W przypadku pracowników chodzi o czas wolny od obowiązków związanych z wykonywaniem pracy, który uprawniony może zorganizować i wykorzystać dowolnie. Wypoczynek organizowany przez pracownika we własnym zakresie, tzw. "wczasy pod gruszą", może korzystać z dofinansowania ze środków zfśs, pod warunkiem że przyznanie ulgowych usług i świadczeń, a także wysokość dopłat ze środków zfśs będą uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby, która jest uprawniona do korzystania z funduszu. Należy jednak pamiętać, że dofinansowanie do wypoczynku przysługuje osobie uprawnionej do korzystania ze świadczeń funduszu tylko wówczas, gdy tak stanowi regulamin funduszu, którego postanowienia nie są sprzeczne z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W związku z tym, że obowiązujące przepisy nie zawierają szczegółowych regulacji w tym zakresie, zamieszczenie warunku wykorzystania 14 dni urlopu wypoczynkowego, jako jednego z kryteriów przyznawania pracownikom dopłat do wypoczynku z zfśs, jest dopuszczalne. Wskazuje się natomiast, że przyznanie dofinansowania do tego rodzaju wypoczynku nie powinno być uzależnione od wykorzystania urlopu, a jedynie opierać się o kryterium socjalne. Jeśli jednak w regulaminie funduszu znajduje się zapis, przyjmujący jako jedno z kryteriów przyznawania takiego dofinansowania wykorzystanie co najmniej 14 dni urlopu wypoczynkowego, to można emerytowi „wczasów pod gruszą" nie wypłacać. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 20 sierpnia 2001 r. (I PKN 579/00, OSNP 2003/14/331) pracodawca administrujący środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie może ich wydatkować niezgodnie z regulaminem zakładowej działalności socjalnej, którego postanowienia nie mogą być sprzeczne z zasadą przyznawania świadczeń według kryterium socjalnego, to jest uzależniającego przyznawanie ulgowych usług i świadczeń wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Niemniej jednak, art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie stanowi podstawy przyznania wszystkim pracownikom świadczeń pieniężnych, które nie zmierzają do realizacji celów socjalnych zgodnych z art. 1 ust. 1 i art. 2 pkt 1 tej ustawy (wyrok Sądu Najwyższego z 6 lutego 2008 r., II PK 156/07, OSNP 2009/7-8/96). Warto zasygnalizować, że nieakceptowalne są postanowienia ograniczające pewnym grupom uprawnionych dostępność wybranych świadczeń (np. emerytom i rencistom – byłym pracownikom). Nie znaczy to bynajmniej, że niekiedy dochodzi do limitowania podmiotowego wypłat. Może to jednak nastąpić tylko z uwagi na specyfikę adresata usługi lub świadczenia (np. paczki świąteczne dla dzieci). W innych wypadkach wykluczenie pozostaje w opozycji do art. 2 pkt 1 i 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Z. Góral (red.), P. Prusinowski, Szczegółowe Postanowienia Regulaminu [w:] Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Wolters Kluwer, 2016). Stanowisko GIP jest dostępne pod adresem: Redaktor merytoryczny działu prawa pracy dwutygodnika „Rachunkowość budżetowa”. Wykładowca z bogatą praktyką zawodową w dziedzinie zagadnień kadrowo-płacowych. Zajęcia prowadzi w formie warsztatowej, kładąc nacisk na praktyczne rozwiązywanie problemów, analizę przypadków i aktywność uczestników. Autorka i doświadczony redaktor publikacji z zakresu oświaty, płac, zasiłków, ubezpieczeń społecznych i zfśs. W codziennej pracy udziela wielu porad i rozwiązuje problemy pojawiające się w związku z czynną obsługą jednostek. Data publikacji: 2018-08-06 PROBLEM Jesteśmy prywatnym pracodawcą. Nasza firma, zatrudniająca ponad 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, utworzyła w tym roku zfśs. Do regulaminu funduszu chcemy wprowadzić zapis, zgodnie z którym dofinansowanie do wypoczynku (tzw. wczasy pod gruszą) będzie przysługiwać raz w roku, pod warunkiem że pracownik spełni kryteria socjalne i wykorzysta urlop wypoczynkowy w wymiarze co najmniej 7 dni kalendarzowych. Czy taki zapis będzie prawidłowy? Czy wypoczynek nie powinien trwać przynajmniej 14 dni, aby pracownik mógł otrzymać tego rodzaju dopłatę? RADA Wskazany przez Państwa zapis w regulaminie funduszu o warunkach uprawniających do dofinansowania do ...

wczasy pod gruszą 2017 ile