Sudan jest drugim największym Afrykańskim państwem po Demokratycznej Republice Konga . Geografia Sudanu jest zróżnicowana, północ jest poza doliną Nilu pustynna, przy granicy z Etiopią zamienia się w sawannę, południe ma już bardziej wilgotny tropikalny klimat. Główną rzeką Sudanu jest Nil, w Chartum łączą się jego dwie Namibia, ok. 1904 rok. W 1904 roku Niemcy dopuścili się pierwszego planowego ludobójstwa. Eksterminacja ludności dzisiejszej Namibii została dokładnie przemyślana i zaplanowana. Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia miała zostać oczyszczona z wszelkich buntowników, przygotowana pod niemieckie osadnictwo, niczym perła w cesarskiej Ten kraj leży w zachodniej części Europy. Jest najliczniej odwiedzanym przez turystów krajem świata. Jego największe walory turystyczne to wybrzeże Morza Śródziemnego (np. Lazurowe Wybrzeże), góry (np. Alpy i Pireneje) oraz zabytki (np. katedra NotreDame). Tłumaczenia w kontekście hasła "regionów północno-zachodniej" z polskiego na angielski od Reverso Context: Rzemiosło to pojawiło się na początku XVIII wieku jako dodatkowe źródło utrzymania obywateli górskich regionów północno-zachodniej Słowacji w okolicach Žiliny i Spišu. Darfur- prowincja usytuowana w północno-zachodniej części Sudanu- jest przykładem tego, jakie spustoszenie może nieść ze sobą wojna. Jego mieszkańcy stanowią blisko jedną piątą populacji północnego Sudanu. Od momentu rozpoczęcia działań wojennych ponad 200 tys. osób straciło życie, a wielu musiało opuścić swoje domy. Poza Mt. Everestem do najwyższych szczytów zaliczyć należy słynne K2 o wysokości 8611 m n.p.m. w Karakorum i Ulug Muztag w Kunlun o wysokości 6973 m n.p.m. Rzeźbę tych terenów ukształtowały głównie procesy glacjalne i peryglacjalne, zwłaszcza w części zachodniej. We wschodniej zaś na kształt obecny regionu Tybetu i . Afryka Zachodnia to region o wspaniałej przyrodzie i bogatym potencjale zasobów. Jednak wszystkie kraje w nim zawarte charakteryzują się słabą i niestabilną gospodarką. Głównymi problemami są konflikty plemienne, częste zmiany władzy, wysoka śmiertelność spowodowana chorobami tropikalnymi, całkowite ubóstwo. Geografia Afryki Zachodniej Afryka jest drugim co do wielkości kontynentem na świecie. Obsługuje 55 stanów i pięć samozwańczych nierozpoznanych podmiotów. Konwencjonalnie kontynent podzielony jest na pięć podregionów, z których każdy skupia państwa, które są podobne nie tylko geograficznie, ale także historycznie i kulturowo. Afryka Zachodnia zaczyna się w centralnej części Sahary. Na południu i zachodzie ogranicza się do Oceanu Atlantyckiego, a na południowym wschodzie - do gór Kamerunu. Terytorium regionu obejmuje wszystkie główne obszary naturalne kontynentu, od pustyń i tropikalnych sawann po lasy równikowe. Większość znajduje się w ekoregionach Sahel i Sudan (nie mylić z krajem), czyli trawiastych stepów i jasnych lasów. Bliżej wybrzeża znajdują się lasy namorzynowe i galeryjki. Natura i zasoby regionu są pełne różnorodności. Bliżej wybrzeża rozciąga się gęsty system rzeczny. W dolinach zamieszkałych przez małpy, lamparty, hipopotamy, leśne dukery, bawoły, żyrafy. Lokalne sawanny są zamieszkane przez lwy, gepardy, psy hienoidalne, gazele i antylopy. Ze względu na aktywny rozwój regionu w przeszłości, wiele gatunków jest dziś uważanych za wrażliwe lub bliskie wyginięcia, dlatego można je znaleźć jedynie w rezerwatach i parkach narodowych. Kraje Zachodniej Afryki Zachodnia część kontynentu jest uważana za największą pod względem zarówno liczby ludności, jak i liczby jej państw członkowskich - w sumie 16. Największa populacja to Nigeria, z 196 milionami ludzi. Zaraz po Nigrze (22 miliony ludzi) i Mauretanii (4,3 miliona osób). Największe z nich to Niger (1 267 000 km 2 ) i Mali (1 240 400 km 2 ). Najbardziej zachodnim krajem w Afryce jest Republika Zielonego Przylądka. Jest również najmniejszy w regionie pod względem powierzchni i liczby ludności w regionie. Cape Verde znajduje się na Republika Zielonego Przylądka na Oceanie Atlantyckim. Około 600 kilometrów dzieli je od wybrzeża kontynentu. Kraje Zachodniej Afryki nie cieszą się zainteresowaniem podróżnych. Infrastruktura i system transportu są tu praktycznie niezagospodarowane, a warunki rekreacyjne nie przekraczają poziomu podstawowego. Historia Niemal wszystkie państwa Afryki Zachodniej to dawne kolonie Wielkiej Brytanii i Francji. To oni najdłużej utrzymywali swój wpływ. Przed nadejściem Europejczyków w regionie istniały duże formacje państwowe. Mieści się w nim Imperium Ghany, imperium Mali i Songai. W okres wielkich odkryć geograficznych Europejscy pionierzy pojawili się na afrykańskim wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. Początkowo rozwój regionu postępował powoli z powodu wielu tropikalnych chorób - żółtej gorączki, malarii, śpiączki itp. Pod koniec XIX wieku, wraz z wynalezieniem leków na lokalne dolegliwości, przyspieszyła się kolonizacja. Afryka Zachodnia stała się głównym dostawcą kości słoniowej, kamieni szlachetnych i metali, a także wolnej siły roboczej. W tym czasie ogromna liczba ssaków, w tym słonie, lamparty, szympansy, została eksterminowana w regionie, a handel niewolnikami osiągnął ogromne rozmiary. Pierwszym krajem, który uzyskał niepodległość od Europejczyków, jest Ghana (1957), a następnie w 1960 roku Nigeria i Mauretania. Pomimo ich wolnego statusu, kraje Afryki Zachodniej nie spieszyły się z odmową niewolnictwa, a przypadki pracy przymusowej lub handlu ludźmi odnotowano nawet w latach 2000. W Mauretanii niewolnictwo zostało zakazane od 1981 roku, ale nawet teraz pozostaje krajem, w którym niewolnictwo nie jest ścigane przez władze. Ekonomia krajów Region ma znaczny potencjał zasobów. Istnieją złoża ropy naftowej, tantalu, niobu, diamentów, złota, manganu, żelaza, cyny, boksytu, uranu, wolframu i węgla. Mimo to przemysł w krajach Afryki Zachodniej pracuje przede wszystkim w wydobywaniu minerałów, a ich przetwarzanie odbywa się tylko na poziomie początkowym. Ekstrakcja niektórych zasobów jest nadal prowadzona przy pomocy pracy fizycznej. W niektórych krajach, takich jak Nigeria, często dochodzi do spontanicznego zajęcia depozytów, a wojny o surowce są prowadzone. Władze nie bardzo to regulują, ze względu na rozwiniętą korupcję i częste zmiany menedżerów. Gospodarka państwowa opiera się na rolnictwie, z reguły wysoce wyspecjalizowanym. Tak więc, Wybrzeże Kości Słoniowej i Ghana uprawiają kakao, Senegal i Gambia - orzeszki ziemne, Nigeria produkuje olej palmowy, Gwinea specjalizuje się w kawie, Togo - w kawie i kakao. Kraje położone nad brzegiem oceanu, zajmujące się połowami i dostawami owoców morza. Dodatkowe przykłady dopasowywane są do haseł w zautomatyzowany sposób - nie gwarantujemy ich poprawności. Tłumaczenia dodatkowych przykładów zdań również generowane są przez automatyczny moduł i nie są weryfikowane przez naszych lektorów. The population for the region in 1990 was 441 million. Populacja dla regionu w 1990 była 441 milionami. Sometimes we understand our region a lot better than the state does. Czasami rozumiemy swój region dużo lepiej od stanu robi. Such things can make life difficult for people in the region. Takie rzeczy mogą utrudniać życie ludziom w regionie. However, which region in the world does not have problems? Jednakże, który region na świecie nie ma kłopoty? My own region has turned itself around in the last 30 years. Mój własny region odwrócił to za zeszłych 30 lat. Their approach to the individual states in the region is different. Ich podejście do pojedynczych państw w regionie różni się. And the region is so important for the world now. I region jest tak ważny dla świata teraz. As a result, he has taken on more staff in the region. W efekcie, przyjął więcej personelu w regionie. Food turned out to be an issue in the whole region. Jedzenie okazało się być wydaniem w całym regionie. Most of them are only available by region in some countries. Większość z nich jest tylko dostępna przez region w jakichś krajach. "We will also continue to support our other friends in the region." "Również będziemy kontynuować wsparcie naszych innych przyjaciół w regionie." But he had other knowledge of the region as well. Ale miał inną wiedzę o regionie też. You do some changes for your project in the development region. Robisz jakieś zmiany dla swojego projektu w regionie rozwoju. The current population in the region is over million. Obecna populacja w regionie jest ponad milion. The political administration of the region is through the local government system. Polityczny rząd regionu jest przez lokalny system rządów. The region had a population about of 300 people before 1974. Region miał ludność około z 300 ludzi przed 1974. He is likely to have died in the region before 1760. On ma duże szanse zginąć podczas regionu przed 1760. The region had a population of million people in 2011. Region miał ludność milion ludzi w 2011. Each part of the region has got its own history. Każda część regionu ma swoją własną historię. The region is home to more than three million people. Region jest domem aby więcej niż trzy milion ludzi. In the 90s, he went to the region several times again. W 90 s, poszedł do regionu kilkakrotnie jeszcze raz. Young people try to leave the region right after high school. Młodzi ludzie próbować odjechać z regionu tuż liceum. How strong will the police force be in your region? Jak silna wola służby policyjne być w twoim regionie? Little to no work to be found in the region. Mało do żadnej pracy być uważanym za w granicach. A region may not have more than one of the same building. Region nie może mieć więcej niż jeden z takiego samego budynku. Uwaga: Tłumaczenia dodatkowych przykładów nie były weryfikowane przez naszych lektorów - mogą zawierać błędy. POŁOŻENIE GEOGRAFICZNE Sudan to afrykański kraj położony w północno-wschodniej części tego gorącego kontynentu. Ma dostęp do Morza Czerwonego, przez które można dostać się bezpośrednio do Arabii Saudyjskiej. Długość granicy morskiej wynosi 853 km. Kraj sąsiaduje z siedmioma innymi państwami: Egiptem, Erytreą, Etiopią, Republiką Środkowoafrykańską, Sudanem Południowym, Czadem oraz Libią. Łączna długość granicy lądowej wynosi 7687 km. Współrzędne geograficzne: 15 N, 30 E UKSZTAŁTOWANIE POWIERZCHNI W ukształtowaniu powierzchni Sudanu dominują rozległe równiny i płaskowyże. Natomiast, najbardziej charakterystyczną formą rzeźby jest dolina Nilu, która znajduje się we wschodniej części kraju. Na terenie Sudanu znajdują się góry Abtaj, które zajmują również teren Egiptu oraz Góry Nubijskie, znajdujące się w środkowej części kraju. Większość rzek znajdujących się na terenie Sudanu należy do dorzecza Nilu. Na terenie stolicy ? Chartum ? Nil Biały łączy się z Nilem Błękitnym. KLIMAT I TEMPERATURA W Sudanie nie występuje wyłącznie jeden typ klimatu. W północnej części kraju występuje zwrotnikowy skrajnie suchy klimat, w południowej zaś równikowy monsunowo-suchy i wilgotny. W północnej części kraju temperatura maksymalna w styczniu wynosi ok. 25-28 °C, w czerwcu natomiast – 39-42 °C. Minimalna temperatura w styczniu wynosi od 8 do 14 °C, a w lipcu ok. 25°C. W tej części Sudanu często występują gwałtowne, pustynne wiatry ? habubu, powodujące burze piaskowe. W środkowej części kraju panują podobne temperatury jak na północy. Na południu w okresie wakacyjnym termometr pokazuje maksymalnie33°C, a w lutym ok. 35°C. Najniższa temperatura w czerwcu to a w lutym ok. 22°C. Południowa część kraju jest często nawiedzana przez burze, nawet do 80 dni w roku. W północnej części Sudanu pora deszczowa trwa około trzech miesięcy ? od lipca do września, natomiast na południu pół roku ? od czerwca do listopada. Poważnym problemem w Sudanie jest pustynnienie ziem oraz erozja gleby. Przyczynia się do tego rozwój publicznego i prywatnego rolnictwa. Niestosowanie żadnych środków ochronnych, może wkrótce przyczynić się do nieodwracalnych zmian w środowisku. Gleby ulegają wysuszeniu, tracą żyzność, następuje wylesianie terenów. Afryka ZachodniaAfryka Zachodnia – umowna nazwa określająca tereny położone w Afryce na północ od Zatoki Gwinejskiej i na południe od Sahary . Obejmuje obszary zachodniego Sahelu , zachodniego Sudanu , a także częściowo tereny podrównikowych lasów deszczowych .Spis treści1 Warunki naturalne2 Języki urzędowe3 Lokalne Tradycyjne wierzenia4 Historia5 Wspólnota ekonomiczna6 Transport7 Przypisy8 Bibliografia GeografiaPaństwa Afryki Zachodniej (kolor ciemnozielony: przynależność do regionu uznawana bezspornie, kolor jasnozielony: tylko według części klasyfikacji) Organizacja Narodów Zjednoczonych do regionu Afryki Zachodniej zalicza następujące państwa[1]: Benin Burkina Faso Gambia Ghana Gwinea Gwinea Bissau Liberia Mali Mauretania Niger Nigeria Senegal Sierra Leone Święta Helena (terytorium zależne) Togo Republika Zielonego Przylądka Wybrzeże Kości Słoniowej Czasami do Afryki Zachodniej zalicza się także Saharę Zachodnią (najczęściej jednak wliczana jest ona do krajów Maghrebu ), Czad i Kamerun (dwa ostatnie ONZ włącza do Afryki Środkowej ). Ze względu na swoje położenie na Saharze Mauretania jest często wyłączana spośród państw Afryki Zachodniej. Warunki naturalneTopografia Afryki ZachodniejPrzeważającą część terytorium Afryki Zachodniej zajmują równiny z wysokością bezwzględną nie przekraczającą 300 m - wyżej położone tereny występują tylko lokalnie: najwyższe wzniesienie w Afryce Zachodniej to Bintumani w Sierra Leone (1948 m lub - jeśli uznać przynależność Kamerunu do tego regionu - Góra Kamerun (4095 m Położenie w obszarze zachodniego Sudanu sprawia, że region ten cechuje się klimatem półsuchym z przeważającą roślinnością charakterystyczną dla obszaru sawann z porą suchą przeważnie w okresie od listopada do marca. Jedynie w obszarze wybrzeży Zatoki Gwinejskiej , zwłaszcza w południowo-wschodniej części regionu (na terytoriach Nigerii i Kamerunu ), a także lokalnie wzdłuż rzek pojawia się wilgotny las równikowy . Na północnych terenach Afryki Zachodniej, leżących w strefie Sahelu , przylegającej bezpośrednio do Sahary , występuje duże zagrożenie pustynnieniem - tereny nadające się pod uprawy często występują tam jedynie wzdłuż obszar Afryki Zachodniej przepływa kilka ważnych rzek Afryki, m. in. Niger , Wolta , Senegal i Gambia . Języki urzędoweW krajach Afryki Zachodniej obowiązują następujące języki urzędowe : angielski – Gambia , Ghana , Liberia , Nigeria i Sierra Leone arabski – Czad i Mauretania (wspólnie z francuskim ) oraz Sahara Zachodnia francuski – Benin , Burkina Faso , Czad (wspólnie z arabskim ), Kamerun , Gwinea , Mali , Mauretania (wspólnie z arabskim ), Niger , Senegal , Togo , Wybrzeże Kości Słoniowej portugalski – Gwinea Bissau i Republika Zielonego Przylądka EtnografiaMiejscowa ludność obszaru Afryki Zachodniej, podobnie jak i praktycznie całego kontynentu afrykańskiego, jest silnie zróżnicowana pod względem etnicznym. Do najliczniejszych grup zaliczają się: Fulanie - rozproszeni po całym obszarze regionu, Bambara - zamieszkujący głównie tereny Mali , Aszanti w Ghanie , Hausa głównie w Nigerii , a także Mandinka , Wolofowie i Sererowie . Istotną rolę w historii regionu odegrali także wędrowni kupcy Diula, odpowiedzialni w przeszłości za rozprzestrzenienie się islamu w tej części świata. Lokalne językiPrzedstawiciele poszczególnych grup etnicznych posługują się własnymi językami, jednak z racji dużego przemieszania ludności - jedną miejscowość zamieszkuje często kilka grup - potrafią także porozumiewać się w kilku innych językach regionu. Kilka lokalnych języków funkcjonuje także w roli języków wehikularnych , do najważniejszych zaliczają się języki: hausa , wolof , czy fulfulde , a z kreolskich także krio i krioulo . Tradycyjne wierzeniaChociaż wiele grup ludnościowych przejęło islam lub chrześcijaństwo , w wielu regionach wciąż żywe są również tradycyjne wierzenia. W obszarze Afryki Zachodniej wyróżnia się setki tradycyjnych religii, które posiadają jednak kilka cech wspólnych. Tak jak i w całej Afryce również i tutaj zdecydowaną większość tradycyjnych religii cechuje animizm , tj. przypisywanie życia i świadomości ( duszy ) elementom środowiska przyrodniczego i zjawiskom naturalnym. Drzewa, rzeki, góry itp. mogą być święte, ponieważ reprezentują bóstwa , są domem dla bóstw albo też - po prostu są bóstwami. Liczba takich bóstw, a także reprezentujące je zjawiska różnią się jednak w wierzeniach poszczególnych plemion. Komunikacja z nimi odbywa się często w świątyniach za pośrednictwem kapłanów lub - rzadziej - kapłenek, a także osobistej modlitwy .Niektóre tradycyjne religie Afryki uznają istnienie istoty najwyższej lub stwórcy . Najczęściej jednak komunikacja z tą istotą możliwa jest tylko poprzez pomniejsze bóstwa lub duchy albo za wstawiennictwem przodków. Dlatego też w wielu tradycyjnych religiach afrykańskich istotną rolę odgrywa równiż kult przodków . Główną funkcją przodków jest ochrona plemienia lub rodziny, przodkowie mogą też okazywać swoje zadowolenie lub niezadowolenie. Jako gniew przodków często interpretowane są na przykład złe warunki pogodowe, złe zbiory i choroby. Wiele tradycyjnych religii afrykańskich uznaje, że przodkowie są prawowitymi właścicielami ziemi, którą wolno wykorzystywać, ale nie cechą tradycyjnych religii afrykańskich jest także totemizm - pewne obiekty, a częściej zwierzęta są symbolem danego plemienia lub klanu . Do najczęściej spotykanych totemów w Afryce Zachodniej zaliczają się węże , krokodyle i niektóre gatunki cechą tradycyjnych wierzeń afrykańskich jest występowanie fetyszów - świętych obiektów, mających chronić przed złem . W Afryce Zachodniej często występują tzw. grigri - małe skórzane amulety ze świętym obiektem wewnątrz - noszone na szyi. Są one popularne również wśród miejscowych muzułmanów , którzy wkładają do środka wersety z Koranu . HistoriaNajstarsze ślady bytności człowieka współczesnego na terenach Afryki Zachodniej odkryto w obszarze Sahary , w północno-zachodnim Mali , środkowym Nigrze (na pustyni Tenere ) i w północnym Czadzie . Znaleziono tam paleolityczne narzędzia i neolityczne malowidła naskalne . Sahara była w czasach prehistorycznych żyzną krainą sprzyjającą rozwojowi osadnictwa starożytności i średniowieczu (po wyschnięciu Sahary) sprzyjające warunki do rozwoju złożonych społeczności ludzkich panowały przede wszystkim w dorzeczu najważniejszych rzek regionu - Nigru , Senagalu , Gambii i Wolty . W połowie I tysiąclecia nad brzegami dolnego Nigru kwitła kultura Nok , która pozostawiła po sobie charakterystyczne terakotowe figurki przedstawiające ludzi o cechach negroidalnych .We wczesnym średniowieczu (między VIII a XII stuleciem) w obszarze dorzecza Senegalu i Gambii rozwijała się natomiast bliżej nieznana kultura, po której pozostały zespoły kamiennych kręgów Senegambii . Są to najstarsze konstrukcje megalityczne w Afryce Subsaharyjskiej .Grobowiec Askii w Gao - typowy przykład zachodnioafrykańskiej architektury okresu średniowiecznych królestwNajlepsze warunki do rozwoju złożonych organizmów państwowych panowały w obszarze równiny Macina w dzisiejszym środkowym Mali , gdzie wylewy Nigru przyczyniają się do nawadniania okolicznych pól uprawnych. W średniowieczu powstały tu silne ośrodki afrykańskiej cywilizacji - Imperium Ghany i Imperium Mali . Państwa te utrzymywały relacje handlowe z wybrzeżem Morza Śródziemnego i Europą . Saharę przemierzały liczne karawany , wiozące towary z miast handlowych nad Nigrem, takich jak Timbuktu czy Gao . Po rozbiciu kolejnego na tych terenach królestwa Songhaj przez marokańskiego sułtana Ahmada al-Mansura w 1591 roku głównymi afrykańskimi ośrodkami handlu transsaharyjskiego stały się miasta imperium Kanem-Bornu nad brzegami Jeziora Czad .Konkurencję dla południowosaharyjskich miast handlowych stanowiły jednak wówczas powstałe w epoce wielkich wypraw kolonialnych porty morskie nad brzegami Zatoki Gwinejskiej . Był to najgęściej zaludniony obszar Czarnej Afryki , z którego począwszy od XVI wieku Portugalczycy i Hiszpanie wywozili towary i niewolników . Głównym partnerem handlowym Europejczyków było wówczas położone w dorzeczu Wolty królestwo Aszantów , którzy sprzedawali złoto i niewolników w zamian za broń. Podobną rolę odegrały położone dalej na wschód królestwa Dahomeju i Beninu . To ostatnie było - zdaniem części badaczy - spadkobiercą wspomnianej kultury Nok, o czym świadczyć ma wytwarzane na tym obszarze bogactwo wyrobów rzemieślniczych, mających pewne cechy wspólne z figurkami okresu Nok. Kontakty handlowe z Europejczykami utrzymywało także przez krótki czas królestwo Dżolof w dorzeczu Senegalu , państwo to rozpadło się jednak w XVI wieku na mniejsze ośrodki władzy o znikomym Zachodnia w 1898 rokuKres rozwoju państw afrykańskich nastąpił w wieku XIX wraz z podbojami kolonialnymi Francji , Prus i Wielkiej Brytanii . Mocarstwa te podzieliły między siebie obszar Afryki Zachodniej, tworząc kolonie: Francuską Afrykę Zachodnią , Brytyjską Afrykę Zachodnią , a także niemieckie Togoland i Kamerun (te ostatnie zostały po I wojnie światowej podzielone między Francję i Wielką Brytanię). Rozpoczęła się wówczas gwałtowna modernizacja tych terenów, co nie doprowadziło jednak do całkowitego wyplenienia dawnych afrykańskich wierzeń i XX był dla Afryki wiekiem wyzwalania się z kolonializmu. Nowe niepodległe państwa musiały jednak borykać się z wieloma problemami, jak ubóstwo czy konflikty etniczne. Nierzadko dochodziło do krwawych wojen domowych , jak na przykład w Sierra Leone czy Liberii . Wiele obszarów wciąż pozostaje niespokojnych, czego przykładem są powstania Tuaregów w Nigrze czy nieustabilizowana sytuacja polityczna w Nigerii i Wybrzeżu Kości Słoniowej . GospodarkaTradycyjna uprawa roli w Gwinei Gospodarka Afryki Zachodniej opiera się w przeważającej części na rolnictwie . Dominujący typ upraw zależy od warunków przyrodniczych w poszczególnych państwach. W strefie Sahelu i północnego Sudanu najważniejszą rośliną uprawną jest orzech ziemny (zwłaszcza w Senegambii i północnej Nigerii ), a także proso i sorgo . Zasobniejsze w wodę wybrzeża Zatoki Gwinejskiej są natomiast zagłębiem upraw kakao i palmy oleistej . Na obszarach nadmorskich i na wodach wielkich rzek dużą rolę odgrywa także rybołówstwo .Ważną gałęzią przemysłu na terenie Afryki Zachodniej jest także przemysł wydobywczy. Obszar Delty Nigru w południowo-zachodniej Nigerii jest miejscem najwięszego wydobycia ropy naftowej na całym kontynencie afrykańskim. Na zachodnich wybrzeżach, zwłaszcza w Sierra Leone i Liberii gospodarka opiera się w dużej części na wydobyciu diamentów . W Gwinei dużą rolę odgrywają także złoża boksytów . Dla państw położonych na Saharze przemysł wydobywczy jest - z powodu skąpych płodów rolnych - często najważniejszą gałęzią przemysłu. W północnej Mauretanii ponad 90% ludności zawodowo czynnej zatrudniona jest przy wydobyciu rudy żelaza w rejonie masywu Kidjat Idżdżil w miastach Fudajrik i Zuwirat . W saharyjskiej części Nigru znajdują się natomiast bogate złoża uranu .Wśród przemysłu przetwórczego, obecnego głównie w dużych ośrodkach miejskich, dominuje włókiennictwo i przemysł spożywczy. Wspólnota ekonomicznaWiększość państw regionu należy do wspólnoty ekonomicznej ECOWAS . Wiąże się z tym między innymi zacieśniona współpraca między tymi krajami, a także dążenie do stworzenia wspólnego rynku . W większości francuskojęzycznych państw regionu (z wyjątkiem Mauretanii i Gwinei ) oraz dodatkowo w Gwinei Bissau obowiązuje wspólna waluta – frank CFA . Kraje anglojęzyczne ( Gambia , Liberia , Sierra Leone , Ghana i Nigeria ) oraz Gwinea zachowały własne waluty, jednak istnieją plany dwustopniowego ujednolicenia systemu walutowego w Afryce Zachodniej: w pierwszej kolejności zaplanowano wprowadzenie wspólnej waluty dla wszystkich krajów anglojęzycznych (brak jest jednoznacznego stanowiska w sprawie ewentualnego zniesienia escudo z Republiki Zielonego Przylądka ), a następnie jednej waluty dla całego regionu. W praktyce jednak prace przygotowawcze toczą się bardzo powoli i istnieje obecnie duże opóźnienie względem planów. TransportPaństwa Afryki Zachodniej, tak jak wszystkie kraje afrykańskie, cechuje dosyć niski poziom rozwoju transportu. Trzeba jednak zaznaczyć, że poziom rozwoju dróg, kolei czy lotnictwa jest wyższy niż np. w Afryce Wschodniej (Somalia, Sudan, Kenia) czy to z powodu ubóstwa tych krajów, czy to z powodu wojen, a także z powodu specyfiki klimatu. W Afryce Zachodniej sieć dróg jest słabo rozwinięta, ale w miarę adekwatna do ilości i wielkości miast, jakie tam się znajdują. Kraje Sahelu np. mają słaby poziom rozwoju dróg, znowu kraje nad Zatoką Gwinejską mają więcej dróg, ale te często są niszczone przez gwałtowne ulewy tropikalne i osunięcia ziemi. Sytuacja wygląda następująco:Gwinea: 1100 km. linii kolejowych, 30 000 km dróg, ale tylko 6000 jest asfaltowym. Przyczyną jest ubóstwo kraju, ale także klimat. Ulewne i gwałtowne opady, zwłaszcza na południu, powoduje, że drogi są często niszczone. Pamiętać trzeba, że kraj nie jest bogaty, ale w ciągu dnia potrafi spaść tyle deszczu ile u nas przez cały miesiąc. Ale za to Gwinea posiada kilka lotnisk, w tym jedno Kości Słoniowej: jest przykładem kraju bardziej rozwiniętego, uważnego za najbardziej rozwinięty kraj w Afryce Zachodniej. To przekłada się oczywiście na transport. Kraj ma dobrze rozwiniętą sieć dróg, choć ta nie jest równomiernie rozmieszczona. Kraj posiada w miarę dobrą żeglowność rzek i dobrze rozwiniętą żeglugę stoi na podobnym poziomie co Gwinea, jest to kraj biedny, ale ma większą sieć dróg niż Gwinea 36 700 km. a 32% jest utwardzonych. Także posiada kilka lotnisk i porty morskie. Sieć kolejowa ma głównie przemysłowe jeden z najuboższych krajów świata. Ma zaledwie 13 000 km. dróg, ale tylko połowa z nich jest przejezdna. Jeszcze gorzej jest koleją. Kraj posiada tylko jedną linię kolejową, która łączy Koulikoro nad Nigrem z Dakarem w Senegalu. Przypisy↑ United Nations Statistic Division. Composition of macro geographical (continental) regions, geographical sub-regions, and selected economic and other groupings (ostatni dostęp: BibliografiaAfrica on a shoestring, Lonely Planet, 2004Burke, Andrew i Else, David, The Gambia & Senegal, Lonely Planet Publications, 2002Encyklopedia Geograiczna Świata, Wydawnictwo Opress, Kraków 1997 - sekcja o transporcieGeograficzny atlas świata, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa-Wrocław 1989, tom II, str. 138-140Wielkie rzeki Afryki. Encyklopedia geograficzna, Agencja Muza, Warszawa 1991, str. 24-37 i 38-39 Inne hasła zawierające informacje o "Afryka Zachodnia": Inne lekcje zawierające informacje o "Afryka Zachodnia": Sahara obejmuje duże obszary afrykańskich krajów: Algierii, Czadu, Egiptu, Libii, Mali, Mauretanii, Maroka, Nigru, Sahary Zachodniej, Sudanu i Tunezji. Pustynia ma powierzchnię ponad 3,6 miliona mil kwadratowych, pokrywając około jednej czwartej kontynentu afrykańskiego. Sahara dzieli się na mniejsze regiony geograficzne, takie jak Pustynia Libijska, pustynia Ténéré, Sahara Zachodnia, Góry Ahaggar, Góry Tybestańskie i Góry Aïr. Najwyższe wzniesienie na pustyni znajduje się w północnej części Gór Tibadyjskich Chad. Szczyt nazywa się Emi Koussi i wznosi się na wysokość 11,204 stóp nad poziomem morza. Sahara jest ograniczona na wschodzie przez Morze Czerwone, a na zachodzie przez Morze Śródziemne i Ocean Atlantycki. Graniczy od południa z trawiastym obszarem znanym jako Sahel, który jest częścią Sudanu i doliny rzeki Niger. Część Sahary znana jako nubijska pustynia znajduje się w północno-wschodniej części Sudanu, ograniczona przez Morze Czerwone i Nil. Inny region pustyni zwany Tanezrouft znajduje się wzdłuż granicy Mali, Nigru i Algierii, na zachód od gór Hoggar. Pustynia Wschodnia znajduje się w częściach Egiptu, Sudanu i Etiopii.

region w zachodniej części sudanu